De eerste reacties

Wauw, wat een heerlijke reacties deze week, wat een genot dat mensen zich in mijn verzinsels hebben verplaatst en aangeven wat voor moois het met ze heeft gedaan. Vijfentwintig van de vijfentwintig sterren uit de eerste vijf recensies. Ik geniet ervan, net als van de kleine maar fijne sessie afgelopen donderdag in het onvolprezen Voorhoeve. Ik kom er binnenkort op een leesplankje van een van de personeelsleden. Wat een eer, ik loop de hele dag de glimlachen. De journalist in mij, de kritische andere kant belichter, de stem in mijn hoofd, is lang stil. Maar ik weet, dat duurt bij mij nooit lang.

Kun je het verschil horen tussen een welwillende en een echt gemeende enthousiaste reactie? Ik ben nergens zeker meer van nadat ik ooit in de Libelle las dat twee op de drie vrouwen wel eens net doet alsof ze een orgasme bereikt. Twee op de drie! Wie ben ik om te veronderstellen dat op mijn lijstje uitsluitend vrouwen uit die andere groep staan? Of om me niet te realiseren dat mensen mijn boek lezen en het mooi vinden, juist omdat ze familie of vriend zijn en mijn stem horen bij het lezen.

Twijfel is gezond, kritische feedback vanuit een positieve intentie een feest. Viktor, mijn oudste vriend en bovendien zelfbenoemd fakespecialist, stuurde me een privé leesverslag waarin hij niet alleen aangaf fijne scenes in een aanstekelijke zwier (mooi he?) ontdekt te hebben, maar ook een nare typo benoemde (blz 69, ik weet hem nu, lieve mensen stop met me te appen!!). Hij hanteerde daarnaast een strenge literaire meetlat, dat gaf me weer mooie nieuwe inzichten en dat vond ik eigenlijk net zo fijn. Dus ik kies ervoor om gewoon blij te zijn met alles, want perfect ben ik niet en dat inzicht heb ik gelukkig al een tijd.