Wauw, wat een heerlijke reacties deze week, wat een genot dat mensen zich in mijn verzinsels hebben verplaatst en aangeven wat voor moois het met ze heeft gedaan. Vijfentwintig van de vijfentwintig sterren uit de eerste vijf recensies. Ik geniet ervan, net als van de kleine maar fijne sessie afgelopen donderdag in het onvolprezen Voorhoeve. Ik kom er binnenkort op een leesplankje van een van de personeelsleden. Wat een eer, ik loop de hele dag de glimlachen. De journalist in mij, de kritische andere kant belichter, de stem in mijn hoofd, is lang stil. Maar ik weet, dat duurt bij mij nooit lang.

Kun je het verschil horen tussen een welwillende en een echt gemeende enthousiaste reactie? Ik ben nergens zeker meer van nadat ik ooit in de Libelle las dat twee op de drie vrouwen wel eens net doet alsof ze een orgasme bereikt. Twee op de drie! Wie ben ik om te veronderstellen dat op mijn lijstje uitsluitend vrouwen uit die andere groep staan? Of om me niet te realiseren dat mensen mijn boek lezen en het mooi vinden, juist omdat ze familie of vriend zijn en mijn stem horen bij het lezen.

Twijfel is gezond, kritische feedback vanuit een positieve intentie een feest. Viktor, mijn oudste vriend en bovendien zelfbenoemd fakespecialist, stuurde me een privé leesverslag waarin hij niet alleen aangaf fijne scenes in een aanstekelijke zwier (mooi he?) ontdekt te hebben, maar ook een nare typo benoemde (blz 69, ik weet hem nu, lieve mensen stop met me te appen!!). Hij hanteerde daarnaast een strenge literaire meetlat, dat gaf me weer mooie nieuwe inzichten en dat vond ik eigenlijk net zo fijn. Dus ik kies ervoor om gewoon blij te zijn met alles, want perfect ben ik niet en dat inzicht heb ik gelukkig al een tijd.

Vandaag zijn de eerste exemplaren verzonden, een klein feestje in mijn atelier. De eerste meningen zijn ook al gegeven over de cover (mooi!) en de inhoud (hoe krijg je het verzonnen?). Allemaal van partijdige mensen, maar toch doet het me goed, want ik hoor positieve geluiden. Zo benieuwd naar de eerste recensies!

Afgelopen maandag heb ik al een eerste Literaire workshop gegeven, maar dat was dan ook voor een Barbaars gezelschap dat een kunstimpuls te hard nodig had om tot na de officiële verschijning te wachten. De leden en reünisten van dispuut Abiogenesis uit Eindhoven waren enthousiast, al uitten sommige hun teleurstelling over de hoeveelheid seksscènes. ‘Meer, meer’ werd er geroepen. Maar goed, een schrijver stelt zich kwetsbaar op en dan moet je tegen kritiek kunnen. Wel een goede tip voor een volgend boek.

Openbaar feestje

A.s. donderdag presenteer ik het boek aan Hilversumse lezers in boekhandel Voorhoeve. Je bent welkom vanaf 19.30 uur en om 20.00 uur lees ik een stukje voor. Natuurlijk kun je vragen stellen en de winnaar van de loterij wordt bekend gemaakt. Ook als je van buiten Hilversum komt ben je uiteraard van harte welkom. Laat even weten of je erbij bent, tot nu toe heeft alleen mijn moeder toegezegd.

Guerilla, the war is on

Met de ‘recensiedeal’ is de marketing al origineel begonnen, maar met sluwe guerillataktieken ga ik proberen de doelgroep nog sneller te bereiken. Heb je ideeën, zoek dan de Guerillastrijder op mijn website en lees hoe je bij kan dragen aan het succes.

En verder?

Geen idee, maar het leek me een goede titel voor een alinea. Ik heb geen idee voor hoe nu verder. Het is heerlijk om onwetend te zijn over de toekomst en daar ga ik maar eens van genieten. Tot donderdag?

 

Beste kopers van ‘Het offer op de Canigou’,

Een kleine huishoudelijke mededeling: de leverdatum van het boek is niet vandaag. Koningsdag, drukte, laatste correctie, koffie in een computer, te optimistische schattingen. Hopenlijk kom je niet in de problemen met je planning.

Veel plezier met Koningsdag. Ga vroeg en scan de boekenstallen van kinderen, hoe jonger deste beter. Die hebben vaak zonder toestemming van hun ouders de boekenplanken geplunderd en daar zijn de pareltjes te vinden.

 

Ja, een noviteit.

Een recensie heeft waarde voor een boek en zeker als de schrijver onbekend is. En waarde, dat kun je best in geld uitdrukken, sterker nog, alleen waarde kun je in geld uitdrukken.

Ik hoop met deze noviteit een trend gestart te hebben, dat dit middel een extra ingrediënt wordt in de promotiebox van de boekenmarketeer en we met zijn allen het mooiste kunstproduct dat er bestaat nieuwe impulsen gaan geven.

Een noviteit roept vragen op en de meest gestelde is wat er gebeurt als een betaalde recensent het boek ‘ruk’ vindt. Of nog erger, hoewel er niet veel kwalificaties nog lager zijn dan ‘ruk’. En de op een na meest gestelde is of een betaalde recensie partijdig is. Of vanzelf gaat zijn vanwege de economische relatie.

Wie al op NIMA A niveau marketingkennis heeft kan deze alinea overslaan. Elk product heeft een publiek. Het ene wasmiddel is voor gezinnen, het andere voor alleenstaanden, hoewel het uit dezelfde fabriek komt. De een houdt van pindakaas, de ander smeert leverworst op zijn bammetjes. Zo werkt het ook met kunst. De een vindt het mooi en legt huilend van ontroering een boek weg, een ander snapt niet ‘waar iedereen het over heeft, want ik vind het ruk’.

Een recensie is niets anders dan een mening van een persoon. Het verspreiden van de recensie is aandacht, reclame en die reclame is bedoeld om het product bij de juiste doelgroep te brengen, niet per se om het anders of mooier te maken. Bang voor negatieve recensies? Stel dat 10% van de lezers het boek ‘de moeite waard’ vindt en de rest vindt het ‘ruk’. Dan zou mijn schrijvershart breken, maar commercieel gezien praat je over een potentiële markt van 2,3 miljoen Nederlandstaligen die het ‘de moeite waard’ zouden vinden. Daar zitten best wel wat Netflixers en andere non lezers tussen, maar stel, stel, stel dat je met je recensies je hele doelgroep zou kunnen bereiken en vervolgens aan een op de tien uit de doelgroep een boek verkoop? Rekent u nog mee? Conclusie is dus dat je dan met een door het grote publiek matig gewaardeerd boek toch het bestverkopende boek uit de Nederlandstalige geschiedenis hebt geschreven.

Test deze theorie door te bedenken of je een film gaat bekijken die door de Volkskrant een ster gegeven is omdat hij ‘grof is, vol platte sex en drankmisbruik en een wonder waarom hij in de getto’s van Amerika zo groot is’. En wat doen je puberkinderen als dezelfde film door rapper X of vlogger Y in een medium waar jij nog nooit van gehoord hebt de film wordt aanbevolen? I rest my case.

En of een betaalde recensie partijdig is? Ik hoop het niet, hoewel de persoon van de schrijver volgens mij van invloed is op de perceptie van het gelezene. Mijn moeder zal het wel mooi vinden, maar mijn ex?

Een laatste vraag die gesteld is, is die over censuur. Laat ik alles toe en ga ik alles overzetten op deze site.? Het antwoord is ‘Ja’. En bij negatieve recensies realiseer ik me dat het product gerecenseerd wordt, niet ikzelf. Bij positieve recensies zal ik me realiseren dat ik alles gegeven heb en dat mijn ziel in het verhaal zit. Zo houden we onszelf en elkaar voor de gek en ik doe er met liefde en plezier aan mee.

 

Ik ben een drukproef aan het lezen van ‘Het offer op de Canigou’ . Vanaf papier, het lijkt wel een echt boek. Ik heb een typfout gevonden, dus ik doe het niet voor niets. Voor de eerste keer sinds een paar maanden lees ik het verhaal weer van kaft tot kaft.

Ik zit er te diep in om nog aan te voelen wat jij  er van gaat vinden en ben dubbelblij dat ik de recensiedeal heb verzonnen.

We zijn nog niet uitverkocht, dus bestel gerust.

Wat eindigde als een zegening begon als een ramp.

Sanne was verdwenen. We zeiden niets tegen elkaar. Ik zag de angst in de ogen van Elles, mijn vrouw. Ze leek me te smeken om het niet hardop te zeggen: ‘Onze dochter is weg.’

Ze liep nog een keer om de blokhut, daalde een paar meter het pad af, draaide zich om en keek me opnieuw aan. Ik schudde ‘nee’ met mijn hoofd, maar zei niets.

Als Hugo Bonnema, Corporate Finance consultant aan de Amsterdamse Zuidas, tijdens een vakantie in Zuid-Frankrijk zijn dochter kwijtraakt, zet hij alles op alles om haar terug te vinden. Daarbij vindt hij meer dan waar hij om gevraagd heeft.

Op 27 april 2018 verschijnt ‘Het offer op de Canigou’, mijn debuutroman.

Natuurlijk ben ik trots, maar tegelijk erg benieuwd wat jij ervan vindt.

Om die reden, en tegelijk om een nieuwe marketingtruc op het ingeslapen boekenland los te laten, introduceer ik op deze site een nieuwtje. Bestel het boek en sluit tegelijk een recensiedeal, dan betaal je geen Euro 19,50 maar slechts Euro 12,50. Een mooie manier om wat rumoer te kweken en tegelijk om onze dialoog aan te wakkeren.

Part of the recensiedeal is dat we je recensie plaatsen op een aantal boekensites, zodat ook anderen kunnen lezen wat jij ervan vindt.

Michiel Cobben
info@michielcobben.nl